Τους συμφέρει;

Τους συμφέρει;

Πόσες είναι οι φορές που γυρνώντας το βράδυ σπίτι δεν είδαμε ανθρώπους να κοιμούνται στο δρόμο; Πόσες οι φορές που περπατώντας κυρίως στο κέντρο δεν είδαμε ανθρώπους να ζητιανεύουν;

Το ρόλο αυτό συνήθως είχαν οι μετανάστες, χωρίς να τους αξίζει φυσικά. Αλλά όταν είσαι πρόσφυγας σε ένα κράτος για το οποίο η μέριμνα είναι άγνωστη λέξη, τότε μάλλον ακολουθείς την πορεία που έχουν διαλέξει για ‘σένα…

Όλοι μας κάπως είχαμε συνηθίσει σ’ αυτό το σκηνικό το οποίο συνέβαλε με τον δικό του απάνθρωπο τρόπο στην εξαθλίωση της αθηναϊκής πρωτεύουσας. Εδώ και ένα χρόνο όμως αυτό που αντιμετωπίζουμε στο δρόμο είναι πολύ παραπάνω από την κατάληξη της προσφυγιάς. Είναι αποτέλεσμα εγωιστικών χειρισμών, μιας «σωτήριας» πολιτικής που κατάφερε να πετάξει από τα σπίτια τους ολόκληρες οικογένειες με παιδιά. 

Οικογένειες οι οποίες κάποτε έτρωγαν μαζί ή καθόντουσαν στον υπολογιστή όπως εμείς τώρα…

Μια βόλτα στο κέντρο ιδίως είναι ικανή να αποδείξει τον ισχυρισμό αυτό. Άνθρωποι οι οποίοι πέρασαν τη ζωή τους δουλέυοντας σ’ αυτή τη χώρα και φορολογούμενοι, έφτασαν στο σημείο να ζητιανεύουν, γιατί το κράτος αυτό που θέλει όλους να μας σώσει μας βγάζει στο δρόμο.

Χαρακτηριστικά και σοκαριστικά είναι  τα  στοιχεία που κατατέθηκαν από διάφορους φορείς και την  Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Ε.Ε.Δ.Α.). στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων. Οι «νεοάστεγοι» -όπως μας αποκαλούν- είναι πολίτες οι οποίοι ζούσαν μια εύπορη σχετικά ζωή και πλέον βρίσκουν καταφύγιο σε 52 –όπως τα μέτρησαν- σημεία της πόλης.

Πρόκειται κυρίως για οφειλέτες της εφορίας. Αλλοι χρωστούν στα ασφαλιστικά ταμεία με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βγάλουν βιβλιάριο απορίας, να αποκλείονται έτσι από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ως εκ τούτου να ζουν σε καθεστώς εξαθλίωσης.

«Το πρόβλημα είναι μεγάλο και όσο υπάρχει κρίση το πρόβλημα θα μεγαλώνει. Για το λόγο αυτό χρειάζεται μια σειρά δράσεων όπως η ύπαρξη υπνωτηρίων, κέντρων ημέρας για ψυχολογική υποστήριξη ακόμα και θέσεις εργασίας», τόνισε ο υφυπουργός Υγείας Μάρκος Μπόλαρης…

Το ζήτημα είναι ότι προσπαθώντας –αν κι εφόσον- να αντιμετωπίσουμε τα αποτελέσματα της κατάστασης πάλι χάνουμε το δάσος. Και το πραγματικό πρόβλημα είναι η ασκουμένη πολιτική, που μας επιβάλλεται με το ζόρι, στο όνομα της «σωτηρίας» μας. Η μόνη λύση για να σωθούμε θα είναι όταν θα μας βγάλουν όλους έξω από τα σπίτια μας και τουλάχιστον δεν θα πληρώνουμε χαράτσια γι’ αυτά… Αλλά με τόσο κόσμο στον δρόμο… Δεν ξέρω… Τους συμφέρει;

επιμέλεια: Μίνα