Εσύ φταις...

Εσύ φταις...

Σχεδόν πάντοτε, μία σχέση ξεκινά με τις καλύτερες των προϋποθέσεων...

Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές όπου το τέλος μίας σχέσης είναι επώδυνο. O εις προσάπτει κατηγορίες στον άλλο και τελικά η εικόνα του πρώην συντρόφου αλλιώνεται και διαφοροποιείται σε σχέση με την αρχική εικόνα που είχε διαμορφωθεί. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; 

Μπορεί κανείς να πει ότι, αυτό συμβαίνει για προφανείς λόγους. Αρχικά, το γεγονός ότι, τον πρώην σύντροφο τον βλέπουμε διαφορετικά, οφείλεται, συχνά, στο ότι ο ενθουσιασμός, ο έρωτας, το πάθος και άλλα, ποικίλα συναισθήματα που μπορεί να προκληθούν κατά τη διάρκεια της σχέσης, δεν μας επιτρέπουν να κρίνουμε τον σύντροφό μας αντικειμενικά. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, κατά τις οποίες φίλοι, γνωστοί και γενικότερα τρίτοι σε ό,τι αφορά τη σχέση ή το ειδύλλιο μεταξύ δύο ατόμων, φέρουν ενστάσεις, αντιδράσεις ή έχουν αμφιβολίες για τον ένα ή τον άλλο σύντροφο. Και παράλληλα, κανένας από τους δύο συντρόφους δεν μπορεί να διαπιστώσει τα λεγόμενα των ‘τρίτων’ στη σχέση. Έτσι, όταν τελικά διαπιστώσει λόγω συμπεριφοράς και αντιμετώπισης ένας από τους δύο τη σοβαρότητα της κατάστασης και το γεγονός ότι κάτι πάει, όπως λέμε, στραβά,τότε συνήθως απογοητευόμαστε και ισχυριζόμαστε ότι, έγινε αυτό που φοβόμαστε ή ότι ήμαστε με ένα τύπο ανθρώπου που αντιπαθούμε και θέλαμε να αποφύγουμε.

Αυτό συμβαίνει, διότι στο σύντροφό μας βλέπουμε αυτό που θα θέλαμε να δούμε και δίνουμε το νόημα που εμείς επιθυμούμε να δώσουμε στη σχέση μας. Άρα, λοιπόν, δεν είναι τυχαίο το ότι πολλές φορές, ξεκινάμε μία σχέση με ένα άτομο που δεν μας ταιριάζει, αν σκεφτεί κανείς ότι, μόνο και μόνο εξ’αιτίας του φόβου μας  είμαστε με κάποιον που μπορεί να μας πληγώσει ή να ‘δηλητηριάσει’ τα συναισθήματά μας και να επηρεάσει την ψυχολογία μας. 

Παράλληλα, οδηγούμαστε στο να διαμορφώνουμε λάθος άποψη για τα πράγματα και την κατάσταση, καθώς και να δίνουμε λάθος νόημα σε αυτή. 

Εξετάζοντας, τώρα, μία άλλη εκδοχή που θα λειτουργήσει ως απάντηση στην ερώτηση ‘γιατί βλέπουμε τον σύντροφό μας διαφορετικά μετά το τέλος μίας σχέσης’, αν σκεφτεί κανείς ότι, ο άνθρωπος όσο έχει στόχους να αποκτήσει κάτι ή να πετύχει κάτι, νιώθει μη ολοκληρωμένος  και είναι έντονο το αίσθημα της έλλειψης. Όταν, όμως, αποκτήσει αυτό που επιθυμεί νιώθει ικανοποίηση, ότι δηλαδή έχει πετύχει το στόχο του. 

Στην προκειμένη περίπτωση, μιλώντας για σχέσεις όταν κανείς αποκτήσει αυτό που θέλει και συγκεκριμένα το σύντροφο που τον ελκύει, καμιά φορά παύει να τον αντιμετωπίζει με το ίδιο ενδιαφέρον και να τον διεκδικεί με τον ίδιο ζήλο. Συμπέρασμα, απομυθοποιεί την εικόνα του συντρόφου του στο μυαλό του, αφού νιώθει ολοκληρωμένος και ικανοποιημένος που πέτυχε το σκοπό του. Έτσι, αποφασίζει συχνά να βάλει τέλος στη σχέση του, με την πρόφαση ότι κουράστηκε ή βαρέθηκε να έχει επαφές με το ίδιο πρόσωπο, και διαμορφώνει διαφορετική εικόνα, εφόσον πλέον δεν είναι σε σχέση με τον σύντροφό του.

Και έτσι μια σχέση τελειώνει με τους χειρότερους των αποχωρισμών...

επιμέλεια: Αλίκη