Το 2011 μάθαμε την αλληλεγγύη!

Το 2011 μάθαμε την αλληλεγγύη!

Πάει και αυτός ο χρόνος λοιπόν.....!!! Μπαίνουμε στο 2012, που τόσα έχουν ειπωθεί γι' αυτό. Η χρονιά της καταστροφής, της αποκάλυψης, των μεγάλων γεγονότων...

Κοιτώντας πίσω στο 2011 παρατηρώ ότι ήταν μια χρονιά τόσο πυκνή σε γεγονότα, που καμιά φορά είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τι έγινε και γιατί. Ήταν μια χρονιά πολύ κινηματική για την Ελλάδα, αλλά και διεθνώς (μην ξεχνάμε τη Χιλή, το κίνημα Οccupy Wall Street, τους Αγανακτισμένους σε διάφορες χώρες). 

Τα πακέτα μέτρων διαδέχονταν (και θα διαδέχονται) το ένα το άλλο σαν τη μέρα με τη νύχτα, ο κόσμος πολλές φορές βρέθηκε  δυναμικά και μαζικά στο δρόμο, ενώ άλλες φορές όχι όσο αναμενόταν, η εκπαίδευση, κυρίως η τριτοβάθμια βρέθηκε στο επίκεντρο, με τον γνωστό σε όλους πια νόμο Διαμαντοπούλου, οι ταξιτζίδες, για πρώτη φορά από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου κατέβηκαν και αυτοί στο δρόμο, και μαζί τους γιατροί, δικηγόροι, φαρμακοποιοί, οικοδόμοι, αγανακτισμένοι παντός είδους…

Το 2011 για ‘μένα υπήρξε χρονιά μεγάλων αλλαγών. Πέρα από όσες βιώνουμε στην καθημερινότητά μας (μειώσεις μισθών, χαράτσια κλπ), δόθηκε η ευκαιρία να πάψουμε να συγχέουμε την φιλανθρωπία με ην αλληλεγγύη. Όλοι (σχεδόν) πήραμε το μεγάλο μάθημα ότι κάθε τι που συμβαίνει δίπλα μας, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συμβεί και σε ‘μας. Μάθαμε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο όχι από οίκτο, αλλά γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι το πρόβλημα είναι κοινό. Στήθηκαν συνελεύσεις γειτονιάς, πλήθυναν οι συλλογικές κουζίνες, άνοιξαν οι συζητήσεις, μαζικοποιήθηκαν οι δράσεις, νοιαστήκαμε ο ένας για τον άλλο.

Αυτό που νομίζω σημάδεψε τη χρονιά ήταν το κίνημα των Αγανακτισμένων. Πρωτοφανής αριθμός συγκεντρωνόταν στις πλατείες όλης της Ελλάδας από τα τέλη Μαΐου, προκειμένου να αντιδράσει απέναντι στην ασκουμένη  πολιτική. Στο πρόγραμμα του κινήματος «των Πλατειών» συνίστατο σε ατυπες λαϊκές συνελεύσεις, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, αποδοκιμασίες σε βάρος των κομμάτων, αλλά και διάφορα πολιτιστικά δρώμενα.

Αγανακτισμένοι με διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές διαδήλωναν μαζικά, ειρηνικά και συλλογικά. Μάλιστα, έλαβαν χώρα και πανευρωπαϊκά καλέσματα Αγανακτησμένων, όπου δυσαρεστημένοι πολίτες συγκεντρώνονταν για να διαδηλώσουν στις μεγαλύτερες πλατείες της Ευρώπης.

Χαρακτηριστικές έμειναν οι κινητοποιήσεις της 28ης και 29ης Ιουνίου. Στις 29/06 εγκρίθηκε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Η καταστολή απέναντι στην κινητοποίηση έλαβε μεγάλες διαστάσεις. Ο κόσμος βρέθηκε εγκλωβισμένος ακόμη και στο μετρό όπου δέχτηκε εκτενή χρήση δακρυγόνων.

H Διεθνής Αμνηστία καταδίκασε τη χρήση υπερβολικής βίας από την Αστυνομία κατά τις διαδηλώσεις, παραθέτοντας μαρτυρίες για απαράδεκτες μεθόδους καταστολής στις ειρηνικές, σε μεγάλο βαθμό, διαδηλώσεις. Πράγματι, τα φωτογραφικά ντοκουμέντα αποδεικνύουν την αυθαιρεσία του κρατικού μηχανισμού και την βία απέναντι στο λαό.

Σαφώς, από τις κινηματικές διαδικασίες δεν θα ξεχάσουμε και τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, όπου ο κόσμος απέδειξε την δυσαρέσκειά του σε μεγάλο βαθμό, απομακρύνοντας τα πολιτικά πρόσωπα ακόμη και με τη βια. Τα γεγονότα του 2011 προκάλεσαν την πτώση της κυβέρνησης, αποδεικνύοντας τελικά πως ο λαός έχει δύναμη…

Το 2011 ήταν ένα μεγάλο σχολείο… Μάθαμε πολλά, κατανοήσαμε πολλά για την κατάσταση γύρω μας, μηδενός εξαιρουμένου. Το 2012 εύχομαι να περάσουμε στην πράξη.

 Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά σε όλους σας!!!!

Και μην ξεχάσετε να κάνετε την πιο επιθυμητή ευχή σας για το νέο έτος!!!

επιμέλεια: Μίνα