Στη σκηνη σα rock συγκροτημα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα όμορφο βασίλειο, ζούσε ένα κορίτσι. Είχε κόκκινα φουντωτά μαλλιά και, αν και έβρισκε τα πόδια της τελείως στραβά, στην πραγματικότητα είχε πολύ καλοσχηματισμένο σώμα. 

Το κορίτσι είχε ψυχή βαθιά. Λίγοι άνθρωποι έχουν ψυχή βαθιά, διαίσθηση, κριτική ικανότητα, συναίσθημα, ταλέντο. Το θέμα είναι, φίλοι μου, πως ξεχνούσε ότι τα έχει. Γιατί, δεν πρέπει να σας κρύψω, πως το κορίτσι ήταν τελειομανής και έβρισκε τον εαυτό της ατελή. 

Ένας πόλεμος γινόταν μέσα της. Πόλεμος ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Συνεχής. Άλλοτε βουτούσε στις πιο σκοτεινές και απόκοσμες θάλασσες της θλίψης και άλλοτε πετούσε στα ουράνια, γελούσε, φώναζε. Μα μια εποχή, το κορίτσι περνούσε δυσκολίες και αυτές οι δυσκολίες τη δυνάμωσαν, την έκαναν πιο εξωστρεφή. Το κορίτσι πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. 

Αλλά, επειδή τα παραμύθια δεν λένε αλήθεια (αλλά τουλάχιστον δε λένε ψέματα), στην πραγματικότητα το παραμύθι αυτό του κοριτσιού δεν έχει χαρούμενο τέλος. Σε αυτό το σημείο, όχι δεν έχει καθόλου χαρούμενο τέλος. Όμως, η ζωή έχει πολλά τέλη. Και πολλές αρχές.

Η ιστορία μου δεν τελειώνει στο σημείο που το κορίτσι πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. Γιατί, αν τελειώσει εκεί, τότε θα έχω παραβλέψει το μεγάλο γεγονός που άλλαξε τη ζωή της και των δικών της. 

Μετά το γεγονός, το κορίτσι τα' χασε. Προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει, πως η ζωή αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη και πως συχνά εξελίσσεται, όπως ποτέ δεν είχαμε φανταστεί. Προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει, πως δε θα μπορούσε να της έχει συμβεί κάτι χειρότερο, πως ήταν χειρότερο και από ότι, ως τότε, θεωρούσε χειρότερο. Φοβόταν, μήπως πέσει μια για πάντα στο σκοτάδι, μήπως η νύκτα την καταπιεί. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Λοιπόν, επειδή τη συνέχεια δεν την ξέρω και δε θέλω να σας το παίξω ξερόλας, θα σας πω το εξής: 

"Είμαστε ακόμα ζωντανοί,

στη σκηνή, σα rock συγκρότημα"

Ρόκαρε μικρή... Απλά ρόκαρε. Χόρεψε, δηλαδή, στο ρυθμό της ζωής σου. Αλλά χόρεψε ξέφρενα. Εξάλλου, η ζωή είναι τόσο μικρή όσο ένα rock κομμάτι. Δεν έχεις παρά να την ευχαριστηθείς. 

Και ψιτ, που 'σαι, μην τρελαίνεσαι. Καθόλου ειρωνικό αυτό που σου λέω. Μην τρελαίνεσαι. Πάντα υπάρχει μια άκρη. Μπορεί να χρειαστεί να περάσεις από λαβύρινθο για να τη βρεις, αλλά πάντα υπάρχει μια άκρη. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Από 'δω και πέρα το κορίτσι γράφει μόνο του το υπόλοιπο παραμύθι και τη συνέχεια δε μπορώ να την προβλέψω.

Εγώ, σε αυτό το παραμύθι μπορώ να είμαι μόνο δευτεραγωνίστρια, με το ρόλο της φίλης. Η φιλία είναι πολύ πολύ σπανιο και εκλεκτό πράγμα. Εγώ, όμως, ξέρω πολύ καλά πως το κορίτσι, στο οποίο αναφέρομαι, είναι φίλη μου. Και οι φίλοι είναι εκεί πάντα, για να σε κάνουν να χαμογελάς. 

Baby keep smilin', you know the sun is shining

Επιμέλεια: κορώναγράμματα