Στις 19 Οκτωβρίου, ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλος υποστήριξε στην ομιλία του στη Βουλή πως η κατάσταση της χώρας βρίσκεται σε οριακό σημείο και πως, αν θέλουμε να έχουμε αύριο, η υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου είναι αναγκαία.
Το θέμα, δεν είναι να έχουμε αύριο, αλλά τι αύριο θα έχουμε. Ακόμα και ο Βενιζέλος παραδέχθηκε, πως το πολυνομοσχέδιο θα αλλάξει ολοσχερώς τη ζωή μας, όπως την ξέρουμε.
Ο Βενιζέλος δήλωσε, επίσης, πως η ανεργία στους νέους πλησιάζει το 40%. Περίπου η μισή νέα γενιά αποτελείται από άνεργους πολίτες. Και το είπε ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, όχι εγώ.
Το δίλημμα του πολυνομοσχεδίου είναι το εξής: θα αποκτήσουμε συνθήκες ζωής Βουλγαρίας και Ρουμανίας ή θα χρεοκοπήσουμε. Και μετά οι Έλληνες θα τρέχουν στη Βουλγαρία να νταντεύουν γριές και θα αντιμετωπίζουν ρατσισμό. Ήδη, παιδιά που σπουδάζουν στο εξωτερικό αντιμετωπίζουν ρατσισμό από τους Ευρωπαίους. Είμαστε, βλέπετε, οι ψωριάρηδες της ευρωζώνης.
Σε μια σατιρική εκπομπή στη Γαλλία παρομοίασαν τον άνθρωπο του μέλλοντος με έναν Έλληνα (ντυμένο τσολιά, γιατί είμαστε και πολιτισμένος και επαναστατικός λαός), ο οποίος κρατά μια τσάπα και όλη μέρα δουλεύει στα κάτεργα για ένα κομμάτι ψωμί. Έτσι θα 'ναι ο άνθρωπος του μέλλοντος, είπαν. Έρχεται και η ώρα τους, γι΄αυτό προσπαθούν να μας σώσουν με νύχια και με δόντια.
Η ιστορική αναγκαιότητα βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια μας. Αυτή τη στιγμή, βιώνουμε καταστάσεις, οι οποίες αργότερα θα χαρακτούν βαθιά στα πρακτικά της ιστορίας. Ένα ολόκληρο έθνος βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, μήνες τώρα. Η οργή συσσωρεύεται. Δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων βγήκαν στο δρόμο να διαδηλώσουν, παρά την τρομοκρατία της τηλεόρασης, παρά τα άγρια επεισόδια, ακόμη και μεταξύ διαδηλωτών.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δύο είναι οι λύσεις, σην παρούσα φάση. Ή αποχωρούμε από την ΕΕ και διαγράφεται το χρέος, ή το χρέος διαγράφεται σταδιακά, αλλά με τρομερές συνέπειες για το λαό, με σημαντικότερη συνέπεια την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης.
Η ιστορική αναγκαιότητα τοποθετείται ψηλότερα από τα δικά μας προβλήματα, τους πόνους μας. Χθες (19 Οκτωβρίου), σήμερα(20 Οκτωβρίου), την Κυριακή, η ζωή μας αλλάζει ακόμα περισσότερο. Όλους τους πονάει, πλέον.
Δείτε τι κάνουν. Στρέψαν τους ιδιωτικούς υπαλλήλους εναντίων των δημοσίων. Πέρασαν τα μέτρα για το δημόσιο και οι ιδιωτικοί βούλιαξαν στη χαιρεκακία τους. Τώρα που πλήττεται ο ιδιωτικός τομέας, όμως;
Όλοι υποφέρουν, από ελάχιστα έως πάρα πολύ. Και η κατάσταση κλιμακώνεται.
Κανείς δεν είναι πιόνι κανενός. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πιόνι ενός άλλου. Δεν είναι παιχνίδι η ζωή μας. Στο παιχνίδι διασκεδάζεις, εδώ καθόλου. Εδώ δεν παίζουμε, γράφουμε ιστορία. Εμείς αποφασίζουμε πως θα γραφτεί η δική μας ιστορία, εμείς είμαστε το έθνος, εμάς αφορά.
Επιμέλεια: Μαρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου