Αχβαχ ο θαλασσινός

Ο Σεβάχ ο θαλασσινός είναι ένα θρυλικό πρόσωπο, αποκύημα της φαντασίας των Αράβων.  Οι περιπέτειές του στις εφτά θάλασσες είναι βασισμένες σε αληθινές ιστορίες ναυτικών, οι οποίες έχουν εμπλουτιστεί με στοιχεία μύθου. Η ιστορία του Σεβάχ ξετυλίγεται μέσα από τη διήγηση της κόρης του, της νεαρής Σεχραζάτ.

Εγώ, ως μια άλλη Σεχραζάτ, θα σας διηγηθώ την ιστορία του Αχβαχ του θαλασσινού, του απόγονου του Σεβάχ. Ο Αχβαχ είναι ένας σύγχρονος, πολυταξιδεμένος ναυτικός, που έχει γνωρίσει χιλιάδες ανθρώπους και έχει βρεθεί σε εκατομμύρια μέρη. Οι περιπέτειές του θα σας μαγνητίσουν, διότι αποκαλύπτουν. Τι αποκαλύπτουν; Τα κακώς κείμενα αυτού του απέραντου κόσμου, που σε κάθε μικρή γωνία του κουρνιάζει η βρωμιά και η αθλιότητα.

Τα ταξίδια του Αχβαχ

-Το πρώτο ταξίδι-

Ο Αχβαχ, σε ένα ταξίδι του στην εξωτική Συρία, είδε μια μάνα να κλαίει τα δυο παιδιά της στο ίδιο νεκροτομίο, εσχάτως βασανισμένα από τους ίδιους δολοφόνους. Ο γιος της αγωνιζόταν για την πολιτική μεταρρύθμιση και η κόρη της απήχθη, το πιθανότερο από άντρες της ασφάλειας, με σκοπό να καταδώσει τον αδελφό της. Τα σώματα των νεαρών βρέθηκαν ξεσκισμένα. Οι δολοφόνοι, μάλλον ήταν κυβερνητικοί. Ο Αχ Βαχ ένιωσε απέραντη λύπη. Αποφάσισε να κινήσει για αλλού, ορμώμενος από την απογοήτευσή του.

-Το δεύτερο ταξίδι-

Επόμενος προορισμός ήταν το Μεξικό. Εκεί ο Αχ Βαχ είδε να πτώματα αγρίως δολοφονημένων ανθρώπων στους δρόμους. Τα θύματα ήταν το αποτέλεσμα του ανελέητου πολέμου ανάμεσα στα καρτέλ των ναρκωντικών. Ο πρόεδρος της χώρας δήλωσε, παρ΄όλα ταύτα πως «οι δολοφονίες έχουν μειωθεί κατά 40% από τον περασμένο Οκτώβριο» και ξεκαθάρισε ότι δεν θα αναστείλει τη δράση του στρατού για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος. Τα τελευταία χρόνια, λένε οι στατιστικές, έχουν συμβεί περίπου 4.600 βίαιοι θάνατοι, χωρίς να περιλαμβάνονται οι εκατοντάδες «εξαφανίσεις». Πολλοί θάνατοι κυβερνητικών αντιπάλων αποδίδονται στην εμπλοκή τους με τα καρτέλ των ναρκωντικών, κάτι το οποίο επιδέχεται μεγάλης αμφισβητήσεως. Ο Αχβαχ έδωσε τέλος και στο δεύτερο ταξίδι του, θέλοντας να ξεφύγει από αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση.

-Το τρίτο ταξίδι-

Ο ήρωάς μας θέλησε να κινηθεί προς μια χώρα πιο πολιτισμένη. Βρέθηκε, έτσι, στη Μεγάλη Βρετανία. Εκεί είδε να διοργανώνονται από ενηλίκους αγώνες πάλης, στους οποίους οι διαγωνιζόμενοι ήταν οκτάχρονα αγόρια. Ο Αχβαχ ρώτησε έναν πατέρα ενός από τα αγόρια, αν  φοβόταν για το παιδί του και εκείνος απάντησε «Μα γιατί;». Τα αγόρια έδιναν έντονη σωματική πάλη, χωρίς αυστηρούς κανόνες παιχνιδιού, που να αρμόζουν στην ηλικία τους, και χωρίς προστατευτικά. Ο Αχ Βαχ απόρησε. Δεν υπολόγιζε, σε καμία περίπτωση, ότι ο κόσμος είχε φτάσει τόσο χαμηλά.

-Το τέταρτο ταξίδι-

Ο Αχβαχ, τελικά, αποφάσισε να κινηθεί προς μια χώρα πιο εκλεπτυσμένη και αρκετά ασφαλή. Βρέθηκε στις Βρυξέλλες, όπου είδε τους ανθρώπους της καθαριότητας να καίνε κάδους στους δρόμους στα πλαίσια της διαμαρτυρίας τους για τις περικοπές μισθών και τις απολύσεις. Ο Αχβαχ δυσκολεύτηκε να πιστέψει πως συμβαίνουν εκτεταμένες απεργίες σε μια χώρα σαν τις Βρυξέλλες. Έτσι, είπε να αλλάξει ρότα.

-Το πέμπτο ταξίδι-

Ο Αχβαχ αρχικά θέλησε να πάει στην Αφρική. Γνώριζε, όμως, πολλά από τα φρικτά πράγματα που συνέβαιναν εκεί. Έτσι, προτίμησε να επισκεφθεί την Αϊτή, την πιο φτωχή χώρα της Δύσης. Εκεί είδε ανθρώπους να τρώνε μπισκότα από λάσπη, μη μπορώντας να ανταποκριθούν στις τιμές των τροφίμων. Τα μπισκότα αυτά παρασκευάζονταν από ξηρή κίτρινη άργιλο αναμεμιγμένη με νερό, αλάτι και φυτικά αρτύματα ή και μαργαρίνη. Ο ήρωάς μας δοκίμασε ένα. Για ώρες η λάσπη είχε σχηματίσει κρούστα πάνω στη γλώσσα του, του είχε ξεράνει το στόμα και δημιουργούσε μια άσχημη οσμή. Ο Αχβαχ αποφάσισε να στραφεί στην Ανατολή όσο το δυνατό πιο γρήγορα, αφού το στερεότυπό του για την ισχυρή και πολιτισμένη Δύση είχε μόλις διαλυθεί.

-Το έκτο ταξίδι-

Ο Αχβαχ , αφού είδε και απόειδε, έβαλε ως στοίχημα στον εαυτό του να ταξιδέψει στην πιο φτωχή χώρα του κόσμου: το Αφγανιστάν. Εκεί αντίκρυσε το απέραντο χάος. Τον εντυπωσίασε το γεγονός, ότι υπάρχουν μόνο 60 νοσοκομεία σε ολόκληρη τη χώρα και ότι αίθουσα τοκετού δεν υπάρχει –λόγω έλλειψης χώρου και προσωπικού. Οι γυναίκες γεννούν σε μια μικρή κάμαρα η μία δίπλα στην άλλη, σε σιδερένια κρεβάτια δίχως στρώμα, μόνες τους γιατί οι γιατροί δεν αρκούν και τα μωρά τους γεννιούνται μέσα σε λεκάνες, όπου πέφτει και το αίμα τους. Φυσικά, υπάρχει τεράστιο ποσοστό θνησιμότητας σε μητέρες και παιδιά. Ο Αχβαχ αισθάνθηκε τυχερός που δεν είχε γεννηθεί εκεί, αφού τα μεγάλα προβλήματα των ανθρώπων στο Αφγανιστάν ξεκινούν ήδη από τη γέννα.

-Το έβδομο ταξίδι-

Ο Αχ Βαχ ευχήθηκε στον εαυτό του πως το έβδομο θα ήταν το τελευταίο του ταξίδι. Πάντοτε είχε τη λύσσα μέσα του να γνωρίσει τον κόσμο, αλλά τώρα δεν ήξερε αν πλέον αυτός ο κόσμος τον εξίταρε τόσο. Θέλησε να επισκεφθεί την κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού, την Ελλάδα. Εκεί, είδε το κράτος να αρνείται να παρέχει βιβλία στα παιδιά των πρώτων τάξεων. Αντί για αυτό τους παρείχε cd με εκπαιδευτικό υλικό. Τα παιδιά της πρώτης δημοτικού δεν θα μάθαιναν ποτέ να αγαπούν τη μυρωδιά του βιβλίου, την υφή του, δεν θα είχαν τη θέληση να διαβάσουν εξωσχολικά βιβλία, αλλά δεν θα ήταν και ικανά να διαβάσουν από το cd τα μαθήματα του σχολείου. Η Ελλάδα επέστρεφε στην εποχή του ΄50, την εποχή των γιαγιάδων των παιδιών.  Αν τα παιδιά δεν αγόραζαν από μόνα τους τα βιβλία τους, θα κατέληγαν να τελειώνουν το σχολείο αναλφάβητοι. (Αναλφάβητος είναι αυτός που δεν ξέρει να γράφει και να διαβάζει, αλλά και αυτός που έχει ελλιπείς γνώσεις).

Ο ήρωάς μας κατάλαβε ότι παντού στον κόσμο επικρατεί η βία, ψυχολογική και σωματική. Αποφάσισε να σταθεί σε ένα μέρος και να κάνει κάτι για όλα αυτά που είδε και άκουσε.

Ο «Αχβαχ ο θαλασσινός» αποτελούσε τίτλο στο περιοδικό Cosmopolitan. Εγώ θέλησα να αντιστρέψω το νόημα αυτού του τίτλου και να μετατρέψω το Αχβαχ, που ουσιαστικά για το Cosmopolitan, ήταν ένα επιφώνημα ηδονής, σε ένα επιφώνημα αγανάκτησης.  Ο Αχβαχ ο θαλασσινός είναι ένα όμορφο παραμυθάκι που να ελαφραίνει λίγο την τραγικότητα των γεγονότων που αναφέρω. Ως γνωστόν εμείς οι άνθρωποι δυσκολευόμαστε να αντικρύζουμε την αλήθεια κατά πρόσωπο.

Θέλω να τονίσω κάποια πράγματα:

-Βάζω τον ήρωά μου να αποφασίζει στο τέλος της ιστορίας να μείνει σε ένα μέρος και να βοηθήσει την κατάσταση. Οι ταξιδιώτες, οι αναχωρητές δε χωρούν σε αυτόν τον κόσμο. Η φυγή δεν είναι λύση. Ακόμα και στην Αφρική να πάμε με τους Μασάι, πάλι μεγάλα προβλήματα θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Ο σκοπός είναι να μένουμε εδώ και να βάζουμε όλοι το λιθαράκι μας, μικρό ή μεγάλο, για τη δόμηση ενός πιο υγιούς κόσμου.

-Η ιστορία του Σεβάχ του θαλασσινού είναι απλά απίστευτη. Διαβάστε την. Όπως διαβάστε και το διήγημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε «Το χιλιοστό δεύτερο παραμύθι της Σεχραζάτ», που περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ιστορίες μυστηρίου και φαντασίας» και αναφέρεται στην Σεχραζάτ, την κόρη του Σεβάχ. 

 Επιμέλεια: Μαρία