Μοοd-ο φόντο στην ελληνική πραγματικότητα

Μοοd-ο φόντο στην ελληνική πραγματικότητα

Τι σου είναι οι συγκυρίες όμως…. Λες και τα χειρότερα έρχονται κ σε πατάνε εκεί που πονάς…

Έτσι και η Moody’s, γνωστή μαυρόγατα της αξιολόγησης, βρήκε ευκαιρία να μας υποβαθμίσει. Και μάλιστα στην κλίμακα της χρεοκοπίας, ένα σκαλοπάτι υπό την Αργεντινή…

Εν μέσω κοινωνικού αναβρασμού, οικονομικής, κοινωνικής και κατά βάση πολιτικής κρίσης, η συγκεκριμένη υποβάθμιση είναι η σταγόνα σε ένα ήδη ξεχειλισμένο ποτήρι. Η κατάσταση δεν πάει άλλο, και ευτυχώς ο… καναπεδάτος Έλληνας έχει αρχίσει να το καταλαβαίνει. 

Η κρίση λειτουργεί σαν φάσμα που συνεχώς διευρύνεται και καλύπτει ολοένα και περισσότερες πτυχές της κοινωνίας. Ξεκίνησε από πολιτική, κατ’ εμέ (και κατά γενική ομολογία πιστεύω). Αν το πολιτικό σύστημα δεν είχε τη μορφή και τη νοοτροπία προ κρίσης, την οποία βέβαια ακόμη δεν έχει απομακρύνει, τη νοοτροπία της ευνοιοκρατίας, της ρουσφετολογίας, της ξύλινης γλώσσας και της κούφιας, μα καθ’ όλα εγωιστικής και αυτάρεσκης, πρακτικής, είναι πολύ πιθανό το τοπίο να είχε εξελιχθεί διαφορετικά. Είναι πολύ πιθανό να μην είχαν γίνει τόσα λάθη, τόσα λάθη συμφέροντος, τα οποία επρόκειτο να μας οδηγήσουν σε οικονομική κρίση.

Η οικονομική κρίση με τη σειρά της οδήγησε σε βαθύτερη κοινωνική κρίση. Τα μέτρα συγκεκριμένης πολιτικής πρακτικής που ακολουθούνται, υπό το πρίσμα συγκεκριμένης νοοτροπίας, υποβάθμισαν την κοινωνία σε μεγάλο βαθμό (όχι πως από πριν δεν ήμασταν σε άσχημη κατάσταση). 

Και εκεί που όλα έδειχναν ότι θα πέσουμε στο λάκκο με τα φίδια (τα οποία ήδη μας είχαν τυλίξει τα πόδια)… εκεί που όλα έδειχναν ότι ο λαός δεν αντιδρά… οι «Αγανακτισμένοι» εδώ και ένα 10ήμερο περίπου δίνουν σάρκα και οστά σε κάθε προσδοκία που υποστηρίζει τη θεωρία του ελατήριου.

Χιλιάδες πολίτες, Έλληνες και ξένοι, όλοι μαζί, μεγάλοι, μικροί, μαθητές και φοιτητές συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα, με κοινά αιτήματα, κοινό σκοπό, αποχρωματισμένοι από πολιτικές χροιές, μακριά από μικροπολιτικές διαφωνίες. Μόνο και μόνο γιατί όλοι έχουν απηυδήσει με τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας.

Οι τελευταίες  10 μέρες είναι ίσως οι πιο συγκινητικές και οι πιο μαζικά δραστικές της τελευταίας 10ετίας  (θα έλεγα παραπάνω, αλλά η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να μιλήσω με σιγουριά για το παρελθόν). Την Τρίτη, ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί σε Σύνταγμα και Προπύλαια (στην ομιλία που είχε συγκαλέσει ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, κ. Πελεγρίνης, στην οποία συμμετείχε και ο Μ. Θεοδωράκης) ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Το γεγονός αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να κοιτάμε και να επεξεργαζόμαστε θετικά. Να πάρουμε θάρρος μέσα από την ίδια τη δύναμή μας. Να μην πτοηθούμε από υποβαθμίσεις και πολιτικά σκηνικά. Θέλουμε δεν θέλουμε στο τέλος μόνοι μας θα κληθούμε να ξεπεράσουμε την κρίση. Σαν άλλο ελατήριο, λοιπόν, πρέπει να αντιδράσουμε και να τους χτυπήσουμε κατά πρόσωπο. Γιατί αυτό που προσπαθούν είναι να μας κάνουν να χάσουμε την ελαστικότητά μας.

Υποσημείωση 1: Σύμφωνα με τη θεωρία του ελατηρίου, όσο πιο πολύ συμπιέζεις ένα ελατήριο, τόσο με πιο πολύ ορμή θα εκτιναχθεί μπροστά, αν δεν σπάσει. 

Υποσημείωση 2: Κλίμακες μέχρι τη χρεοκοπία (εμείς βρισκόμαστε κάτω από την Αργεντινή)
Caa1 Ελλάδα
Caa2
Caa3
Ca
C (Η χρεοκοπία)  

Υποσημείωση 3: Είμαι περίεργη να δω αν μας υποβαθμίσουν στο C τι θα γίνει.. Και κατά τη γνώμη μου δεν αργούμε. Εξάλλου κάθε φορά που ένας οίκος υποβαθμίζει, μας κατεβάζει ανά 3-4 σκαλοπάτια. Εκεί να δεις "Αγανακτισμένοι". Εύχομαι ο κόσμος να αντέξει και να μείνουμε στο Σύνταγμα για πολύ καιρό ακόμα.

επιμέλεια: Μίνα