Κίνημα του Τσαγιού (the european version)

 Κίνημα του Τσαγιού (the european version)

Δεν πρόκειται για κίνημα Αγγλίδων κυριών με θέμα το τσάι των 5μμ. Ο λόγος γίνεται για ένα συντηρητικό, νεοφιλελεύθερο και λαϊκιστικό κίνημα, το οποίο μεταφέρεται σιγά σιγά στον ευρωπαϊκό χώρο…

Και να πώς….

Σημαία του Κινήματος

Το Κίνημα του Τσαγιού ξεκίνησε το 1773, μετά τη φορολόγηση του φυτικού ροφήματος, εισαγόμενου εξ Αγγλίας στη Βοστόνη. Παρά τις «αγαθές» προθέσεις του, εξελίχθηκε σε μια ακραία πολιτική θέση, η οποία κατέβηκε στον πολιτικό στίβο το 2009, ένα χρόνο δηλαδή μετά την κρίση του χρηματοπιστωτικού κλάδου στις ΗΠΑ στον απόηχο της κατάρρευσης της Lehman Brothers. 

Τώρα το κατά πόσο αυτό είναι τυχαίο, δηλαδή να αναπαράγονται ακροδεξιά κινήματα σε περίοδο κρίσης δεν είναι επί του παρόντος. Ωστόσο, η σύνδεση είναι στενότατη και αξίζει μια μικρή μνεία.

Η κρίση του χρηματοπιστωτικού κλάδου αποφέρει κρίση της κοινωνικής ζωής (aka χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, καθώς η καπιταλιστική οικονομία είναι κυρίως τραπεζοκεντρική). Η κρίση σε κοινωνικό επίπεδο ωθεί το λαό στην αναζήτηση προστασίας την οποία παρέχει «αφιλοκερδώς» ο λαϊκισμός. Άρα το πράγμα είναι προφανές και ο φαύλος κύκλος αναπόφευκτος.

Τώρα, γυρίζοντας το βλέμμα στην Ευρώπη αξίζει να παρατηρήσουμε, ότι αν και σε γενικές γραμμές οι κυβερνητικές συνιστώσες -τουλάχιστον των 17 χωρών του ευρώ- προσεταιρίζονται μια πιο κεντρώα θέση, εν τούτοις από τη στιγμή που η κρίση χρέους άρχισε να «κολλάει» περισσότερες από μια οικονομίες η άνοδος των ακροδεξιών παρατάξεων είναι όλο και πιο συχνό φαινόμενο.
 

Χαρακτηριστικό είναι ότι μέχρι και η αμερικανική κοινωνία κλείνει, συστέλλεται, μαζεύεται. Το ίδιο γίνεται, λοιπόν, και στις ευρωπαϊκές κοινότητες σιγά σιγά. Δεν θα αναφέρω τη Γερμανία, η οποία ανέκαθεν υπήρξε συντηρητική, αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άνετη κοινωνία της Γαλλίας, η οποία εμφανίζει σημαντικά ακροδεξιά κρούσματα.

Μην πάμε μακριά…. Το ΛΑ.Ο.Σ. στις τελευταίες δημοσκοπήσεις έρχεται 3^ο κόμμα. Και για να μην φανεί ότι μεροληπτώ, στην Γαλλία η κομματική παράταξη της Le Pen ανεβαίνει συνεχώς. Και στη Φινλανδία παρατηρείται ακριβώς το ίδιο…

Τυχαίο;

Δεν νομίζω!

Είναι προφανές ότι το Κίνημα του Τσαγιού δεν είναι φαινόμενο που ανάγεται μόνο στην πολιτική. Και σε οικονομικό επίπεδο η οικονομία θα γίνει πιο νεοφιλελεύθερη από ποτέ, σε μια εποχή αποκρατικοποιήσεων και ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα, σε μια εποχή που η χρυσή τομή είναι πιο αναγκαία από ποτέ….

Εδώ αξίζει να επισημανθεί πως όπως κάθε ακροδεξιά κίνηση, έτσι και το Κίνημα του Τσαγιού τάσσεται κατά των μεταναστών και εν γένει των μειονοτικών ομάδων, ον άκρως συντηρητικό. Οι μέρες που διανύουμε χαρακτηρίζονται από ραγδαία αιματοχυσία σε βόρεια Αφρική-μέση Ανατολή. Η προσέλευση μεταναστευτικών ρευμάτων είναι κάτι αναπόφευκτο. Ωστόσο, παράλληλα, είναι κάτι ανεπιθύμητο από τις νεοφιλελεύθερες πρωτοβουλίες.

Σε μια περίοδο που οι Ευρωπαίοι -και όχι μόνο- ταλανίζονται από τη μεταδοτική κρίση χρέους, που οι αγορές είναι εντελώς αποσταθεροποιημένες, σε μια περίοδο που κυριαρχεί και διαιωνίζεται η ανασφάλεια, είναι λογικό και επόμενο οι μάζες να στραφούν κατά των αδύναμων κοινωνικά ομάδων. Έτσι λειτουργεί ενστικτωδώς η μάζα… Που σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι θα τάσσονται υπέρ του Τσαγιού.

Το ζητούμενο είναι η αφύπνιση. Οι δυσκολίες δεν πρέπει να θέτουν το λαό σε λήθαργο, όπως επιχειρεί η άρχουσα κάθε φορά τάξη.

Η κρίση είναι κρίση αξιών σε πρώτο επίπεδο, κρίση νοοτροπίας και κουλτούρας.

Υ.Γ.: Ελπίζω να είναι κατανοητό ότι δεν προσπαθώ να περάσω τις πολιτικές μου ιδέες, αλλά απλά και μόνο να πω τη γνώμη μου πάνω στο ζήτημα.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:Μίνα