Κρατάς στα χέρια σου ένα νόμισμα. Το πετάς στον αέρα και περιμένεις να προσγειωθεί στο χέρι σου με μια από τις δυό του όψεις: κορώνα ή γράμματα. Όμως, όσο το νόμισμα βρίσκεται στον αέρα, πριν αφήσεις την τύχη να καθορίσει το αποτέλεσμα, εσύ μέσα σου έχεις πάρει την απόφαση, έχεις διαλέξει ποια από τις δυο πλευρές θέλεις...

Αυτό το blog το διαχειρίζονται δύο άτομα διαφορετικά μεταξύ τους: η Μαρία και η Μίνα. Η Μαρία διαλέγει κορώνα, η Μίνα γράμματα. Και αυτό το blog είναι μια οντότητα που δημιουργείται από τη συνένωση των δύο όψεων του ίδιου νομίσματος, του πιο ανεκτίμητου νομίσματος, της ζωής.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΕΜΜΕ-ΜΑΪΟΣ 2011


ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΕΜΜΕ-ΜΑΪΟΣ 2011
Όλοι γνωρίζουμε πόσο άσχημες είναι οι κείμενες εργασιακές συνθήκες, σε μια κοινωνία που τα ιδανικά γίνονται δανεικά. Το μνημονιακό καθεστώς κατακεραυνώνει τις συμβάσεις, και τα δικαιώματα των εργαζομένων, καθιστώντας τους έρμαια των συγκυριών και των κρατούντων.Στον δικό μας κλάδο, τα μαντάτα ήρθαν  εξαιρετικά  γρήγορα και οι εξελίξεις πρόλαβαν ένα ήδη παθογόνο εργασιακό μοντέλο. Εργασιακή επισφάλεια, μπλοκάκια, μαύρα λεφτά, άμισθη εργασία. Για όλα αυτά μας μίλησαν στο κτήριο της Ιπποκράτους δύο σημαντικοί δημοσιογράφοι, οι Άρης Χατζηστεφάνου και Γιώργος Κυρίτσης. 





Ο Άρης Χατζηστεφάνου, πρώην εργαζόμενος στο ραδιόφωνου του Σκάι και δημιουργός κατά το ήμισυ του ντοκιμαντέρ «debtocracy», ή αλλιώς «χρεοκρατία», (μαζί με την Κατερίνα Κιτίδη), πλέον εργάζεται ως αρχισυντάκτης στο www.thepressproject.gr. Ο ίδιος προ μηνός απολύθηκε από την δουλειά του στην εκπομπή infowar του Σκάι, για πολιτικούς λόγους, όπως μας αποκαλύπτει. Αυτός και ένας ακόμη συνάδελφός του βρέθηκαν άνεργοι, καθώς αρνήθηκαν να υπογράψουν ατομική σύμβαση εργασίας.
«Το θέμα είναι να καταλάβουμε πως οι εργασιακές συνθήκες επηρεάζουν το εργασιακό προϊόν», τόνισε ο Άρης Χατζηστεφάνου και προσέθεσε ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο για την εμπειρία του στο BBC στο Λονδίνο. Πρόκειται για το «κουμπί του βήχα». «Το κόκκινο κουμπί αυτό έχει μια ιστορία 10 ετών. Στην αρχή χρησιμοποιούταν με σκοπό να μην ακουστεί ο βήχας του εκφωνητή στο ραδιόφωνο στον αέρα». Αργότερα, όπως μας ενημέρωσε πέρασε στα καθήκοντα ενός κουστουμαρισμένου κύριου και εξελίχθηκε σε κουμπί λογοκρισίας. «Το κουμπί πατιόταν κάθε φορά που ο παρουσιαστής επρόκειτο να ξεφύγει… Ωστόσο, μετά το 1989-90 ο δημοσιογράφος καλούταν να πατήσει το κουμπί αυτό μόνος του. Συγκεκριμένα,  όφειλε να κάνει ρεπορτάζ στα όρια της δουλειάς του».

Ο Άρης Χατζηστεφάνου έθιξε, παράλληλα,  το θέμα αγοράς-ζήτησης στην καπιταλιστική κοινωνία των ΜΜΕ. «Η είδηση κάποτε δεν απολάμβανε λογοκρισίας είτε επειδή η κριτική πούλαγε ενίοτε, ή καθώς λειτουργούσε ως βαλβίδα για να εκτονωθεί η κατά τάλλα πιο μονομερής πολιτική του μέσου».
Ως παράδειγμα στην λιανική πώληση ειδήσεων , στα πλαίσια του καπιταλιστικού μοντέλου δημοσιογραφίας έφερε το γεγονός τοποθέτησης χειροβομβίδας στο στέκι μεταναστών. «Το συγκεκριμένο ήταν μεγάλη είδηση», σχολίασε. «Ωστόσο, έπεσε θύμα αδιαφορίας, με σκοπό οι καναλάρχες να σώσουν τα τομάρια τους».
Μέσα από μια σειρά εναλλαγής συμφερόντων ανάμεσα στην κριτική και τους κρατούντες περάσαμε στο «black block» της δημοσιογραφίας, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Χατζηστεφάνου. Με τον όρο αυτό επιχείρησε να υπογραμμίζει τον μνημονιακό χαρακτήρα των νέων εργασιακών συμβάσεων του κλάδου. «Αν εγώ πολλές φορές είχα την πολυτέλεια να αμφισβητώ κάποια πράγματα, λόγω του ότι δεν είχα παιδιά και οικογένεια να με περιμένει, αυτό δεν είναι ηρωισμός», τόνισε ο ίδιος, αναφερόμενος σε όσους παλεύουν υπό άλλες συνθήκες να αντισταθούν στα κακώς κείμενα του κλάδου.
Ο Γιώργος Κυρίτσης, αρχισυντάκτης στην εφημερίδα «Η Αυγή» και παρουσιαστής στο ραδιόφωνο  «Κόκκινο», αποτελεί μέλος της συσπείρωσης της ΕΣΗΕΑ, με χαρακτηριστικό τίτλο «Δούρειος Τύπος». Ο ίδιος μας αποκάλυψε ότι οι εργασιακές συνθήκες στην εφημερίδα είναι αρκετά καλές, οι συλλογικές συμβάσεις τηρούνται πλήρως, κάτι το οποίο είναι σπάνιο στις μέρες μας και στον κλάδο, ενώ το μισθολόγιο της Αυγής είναι αυξημένο, με μικρές καθυστερήσεις πληρωμών. Τα έσοδα της εφημερίδας προέρχονται κατά βάση από την κυκλοφορία της, τα «πληρωμένα» της, δηλαδή τον ισολογισμό της, τα δικόγραφα και τις αγγελίες της, καθώς και από την  επιχορήγηση του Συνασπισμού, ο οποίος αποτελεί μόνο μέτοχο και όχι «ηθικό αυτουργό της εφημερίδας, όπως τόνισε ο Γιώργος Κυρίτσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι ύστερα από 5 χρόνια που είχε να προσλάβει δημοσιογράφους, επέλεξε τους Λαμπρόπουλο και Μορφονιό, από τον αναρχικό χώρο.
«Τηρούνται κανονικά οι γενικές συνελεύσεις διοικητικών και δημοσιογράφων», μας πληροφόρησε, ενώ τόνισε ότι τα φαινόμενα λογοκρισίας στο συγκεκριμένο φύλλο είναι ελάχιστα. Ο ίδιος έκανε λόγο για τη μαζικοποίηση του επαγγέλματος και για τη «φούσκα στην ανάπτυξη της δημοσιογραφικής ελίτ». Κάποτε, τόνισε ο Κυρίτσης, η δημοσιογραφία ήταν το επάγγελμα της ελίτ, οι εργασιακές της συνθήκες ήταν καλές, και κατά βάσιν την ασκούσαν οι «ντίβες» που επιθυμούσαν να γίνουν συγγραφείς  και δεν τα κατάφερναν. «Όταν, όμως, η φούσκα έσπασε, ήρθε στην επιφάνεια ο πρωτογενής συνδικαλισμός».
Πλέον, όλοι γνωρίζουμε ότι επικρατεί το μισθολόγιο. Ωστόσο, «ο κόσμος του μισθολογίου δεν ασφαλίζεται στην ΕΣΗΕΑ, ούτε στον ΕΔΟΕΑΠ. Παραμένει ανασφάλιστος», συμπλήρωσε ο  Γιώργος Κυρίτσης. Σε ερώτηση για τον λόγο τον οποίο η ΕΣΗΕΑ δεν δέχεται ούτε τους τεχνικούς στα μέσα ενημέρωσης, ο ίδιος σχολίασε:  « Οι κρατούντες θα σου πουν: εγώ δεν έχω πρόβλημα, ας μπούνε όλοι. Αλλά δεν το επιτρέπει το καταστατικό». Όταν είναι να τεθεί, όμως, Γενική Συνέλευση, γίνεται 10 το πρωί το Ταεκβοντό, με σκοπό να μην μπορούν να πάνε πολλοί, συμπλήρωσε. Παράλληλα, τόνισε ότι η μη ένταξη των δημοσιογράφων στην ΕΣΗΕΑ είναι κάπως κοντόφθαλμη, πέρα από εγωιστική, καθώς οι κρατήσεις για την ασφάλιση θα εξασφαλίσουν και τις συντάξεις των δημοσιογράφων της προηγούμενης γενιάς. «Αλλά ούτε αυτό δεν μπορούν να σκεφτούν».
Όσον αφορά στις δημοσιογραφικές εκλογές στις 28 Μαΐου, ο Κυρίτσης επισήμανε πως «θα αλλάξουν το τοπίο στη ΕΣΗΕΑ, καθώς από τη μια θα υπάρξουν τα εργοδοτικά ψηφοδέλτια, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά από την άλλη μια μεγάλη αποχή, που βολεύει το εργοδοτικό στρατόπεδο».
Είναι καλό να επισημανθεί πως σε μια τέτοια εργασιακή πραγματικότητα, της ολιγο-ευνοιοκρατίας, της επισφάλειας και της ανασφάλειας αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να αγωνιστούμε απέναντι σε όσους και όσα μας θέλουν έρμαια των συμφερόντων τους. Γιατί η δική μας απάθεια είναι βούτυρο στο ψωμί των κρατούντων.
 επιμέλεια: Μίνα

Υ.Γ.: Θα ήθελα να τονίσω ότι το παρόν κείμενο δεν έχει σκοπό να αναδείξει τις πολτικές μου θέσεις. Αποτελεί καταγραφή των περιστατικών της εκδήλωσης για τα εργασιακά στα ΜΜΕ - Μάιος 2011.

2 σχόλια:

babis k είπε...

επειδη ζειτε αυτον τον χωρο σκεφτειτε οτι την δυναμη που εχει δεν την χρησιμοποιει εναντια στους κρατουντες αλλα την θαβειγια το συμφερον...γιατι στην ΕΛΛΑΔΑ υπαρχει μονο το ΕΓΩ κ εχει πεθανει το ΕΜΕΙΣ...

κορωναγραμματα είπε...

αυτό λέμε.... η κατάσταση είναι *******. (μίνα)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...