Κρατάς στα χέρια σου ένα νόμισμα. Το πετάς στον αέρα και περιμένεις να προσγειωθεί στο χέρι σου με μια από τις δυό του όψεις: κορώνα ή γράμματα. Όμως, όσο το νόμισμα βρίσκεται στον αέρα, πριν αφήσεις την τύχη να καθορίσει το αποτέλεσμα, εσύ μέσα σου έχεις πάρει την απόφαση, έχεις διαλέξει ποια από τις δυο πλευρές θέλεις...

Αυτό το blog το διαχειρίζονται δύο άτομα διαφορετικά μεταξύ τους: η Μαρία και η Μίνα. Η Μαρία διαλέγει κορώνα, η Μίνα γράμματα. Και αυτό το blog είναι μια οντότητα που δημιουργείται από τη συνένωση των δύο όψεων του ίδιου νομίσματος, του πιο ανεκτίμητου νομίσματος, της ζωής.

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΜΗΝ ΤΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ, ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ



                  ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ.. ΜΗΝ ΤΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ.. ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ..

Πάει και το Πάσχα... Βέβαια, ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί ο εορταστικός κύκλος, αλλά πέρασε η Μεγάλη Εβδομάδα, η περιφορά του Επιταφίου,η Ανάσταση και το σούβλισμα του αρνιού (ή οποιαδήποτε άλλη παραλλαγή αυτού του εθίμου) την Κυριακή του Πάσχα. Και τι μας έμεινε, λοιπόν, από όλα αυτά; Ξέρουμε τι συνέβη κάθε μία από τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, είτε πιστεύουμε είτε όχι; Νιώσαμε τίποτα αυτές τις άγιες μέρες, ή απλά ήταν για μας μια ευκαιρία «να δούμε και λίγο τους δικούς μας»; Τελικά, τι έχει καταλήξει το Πάσχα να σημαίνει για όλους 
εμάς, τους σύγχρονους Έλληνες;








Στο «Βήμα της Κυριακής» της περασμένης βδομάδας δημοσιεύθηκε μια έρευνα της Κάπα Research, που αφορά τη μείωση της θρησκευτικότητας των Ελλήνων, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την τελευταία τριετία. (Την έρευνα θα την βρείτε εδώ www.tovima.gr/politics/article/?aid=397206)

Σύμφωνα με αυτή την έρευνα οι περισσότεροι Έλληνες πιστεύουν στο Θεό και στην ανάσταση των νεκρών, είναι καχύποπτοι απέναντι στο κατά πόσον οι συνάνθρωποί τους πιστεύουν, βρίσκουν το Πάσχα ως έναν τρόπο επιστροφής στα ήθη και τα έθιμα, αλλά στην Εκκλησία την Ανάσταση πηγαίνουν μόνο για να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη» και να λάβουν το Άγιο Φως. Μάλιστα, γίνεται και σύγκριση των απαντήσεων με παλιότερες, πάνω στα ίδια ερωτήματα.

Τα ποσοστά των απαντήσεων στο κάθε ερώτημα δεν είχαν μεγάλη απόκλιση μεταξύ τους. Όμως, και πάλι φαίνεται πως οι Έλληνες πιστεύουν, κατά βάση, στο Θεό και τηρούν τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα, αλλά μένουν μακριά από την Εκκλησία. 

Από την προσωπική μου επαφή με τους ανθρώπους, βγάζω το συμπέρασμα ότι τα αποτελέσματα της έρευνας, σε γενικές γραμμές, είναι ορθά. Τι μου δείχνουν εμένα όλα αυτά; Ότι ζούμε σε μία κοινωνία, που παραμένει, ακόμη, παραδοσιακή. Παραδοσιακή, αλλά ταυτόχρονα διακατεχόμενη από την ψευδαίσθηση του εκσυγχρονισμού.

Θα το δικαιολογήσω. Οι περισσότεροι πιστεύουμε, αλλά δυσπιστούμε ως προς την πίστη του διπλανού μας. Δε δείχνουμε προς τα έξω την πίστη μας, πολλές φορές, ακόμη, (μιλώ για τους νεότερους) την κρύβουμε. Γι’ αυτό και οι άλλοι θεωρούν ότι είμαστε αγνωστικιστές ή άπιστοι. Και εμείς και οι γύρω μας, θεωρούμε πως ζούμε σε μια μοντέρνα κοινωνία, που χαρακτηρίζεται από γρήγορους ρυθμούς. Από τη μία λέμε πως οι γιορτές έχουν μετατραπεί σε δικαιολογία για να εκδηλώσουμε το υπερκαταναλωτικό μας εαυτό, και από την άλλη βρίσκουμε αγαλλίαση τιμώντας τα ήθη και τα έθιμα.

Τελικά ποιοι είμαστε; Τι είμαστε; Η κοινωνία μας «διαφθείρεται από την πτώση των ηθών» ή απλά συνεχίζει να βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με άλλοτε; Γινόμαστε Αμερικάνοι ή θέλουμε να γίνουμε Αμερικάνοι και δεν μας κάθεται; Και τώρα με την κρίση, μήπως ξαφνικά ξεφύγαμε από το  American dream και είδαμε πως μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει από τις αντιξοότητες;

Το ζήτημα της πίστης είναι λεπτό και, κατ’ εμέ, καθαρά προσωπικό. Αυτό που θέλω να αναφέρω είναι πως παρατηρώ μια σύγχυση γύρω μου. Λέμε ότι είμαστε πιστοί, αλλά δεν πάμε Εκκλησία ούτε στην Ανάσταση, λέμε ότι δεν είμαστε πιστοί, αλλά τελικά είμαστε, ξοδεύουμε μια περιουσία σε κάθε λογής gadget για να ‘μαστε μέσα σ’ όλα, αλλά αγαπούμε τα ήθη και τα έθιμα. Διακρίνω μια έλλειψη ταυτότητας. Διακρίνω έναν γουαναμπισμό (wanna be=θέλω να είμαι). Ίσως και να τα βλέπω όλα αυτά μόνο εγώ, τι να πω...



ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ

3 σχόλια:

Editor είπε...

Η ανίχνευση πραγματικών προθέσεων είναι πιο δύσκολη υπόθεση απο ότι πιστεύουμε ή θεωρούμε. Η δημοσιογραφική ή σχολιαστική προσέγγιση, ωστόσο, περιποιεί τιμή σε όποια ή όποιον γράφει έντιμα και συγκροτημένα. Καλή δουλειά.

babis k είπε...

ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΑΠΟ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΣΑΝ ΚΡΑΤΟΣ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΧΑΜΕ....ΑΝΑΤΟΛΙΤΕΣ Η ΔΥΤΙΚΟΙ...ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ...ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΤΙ ΣΤΟ DNA ΜΑΣ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ Κ ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΣΥΝΕΙΔΙΤΑ ΤΙ....ΨΑΞΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ..ΠΑΡΕΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

κορωναγραμματα είπε...

ευχαριστώ πολύ :)

Η ανίχνευση πραγματικών προθέσεων είναι εξαιρετικά δύσκολο πράγμα γενικότερα, αλλά και ειδικά στη δημσιογραφία, που, όπως και να το κάνουμε, υπάρχει και μία λογοκρισία. Ευτυχώς τα μπλογκ (τουλάχιστον μέχρι στιγμής) καταφέρνουν να ξεφεύγουν απ' αυτή τη λογοκρισία.

Η προταση "κάτι στο dna μας μας βοηθά να υπάρχουμε και ας μην ξέρουμε συνειδητά τι" τα λέει όλα. Το "dna" αφορά την επιστήμη και το "κάτι που μας βοηθά να υπάρχουμε" αφορά την πίστη. Το θέμα είναι να μπορέσουμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Δεν πιστεύω πως είναι το θέμα αν είμαστε δυτικοί ή ανατολίτες. Νομίζω ότι το ζήτημα είναι καθαρά εσωτερικό.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...